قابلیت همکاری متقابل (Interoperability) چیست؟

قابلیت همکاری متقابل چیست؟

قابلیت همکاری متقابل، توانایی برنامه‌ها و سیستم‌ها برای تبادل امن و خودکار داده‌ها بدون توجه به مرزهای جغرافیایی، سیاسی یا سازمانی است. اشتراک‌گذاری هماهنگ داده‌ها بین سازمان‌ها و بخش‌ها در چندین بخش برای تحقیق و توسعه و همچنین بهبود تجربه کاربر نهایی ضروری است. قابلیت همکاری متقابل به استانداردها، پروتکل‌ها، فناوری‌ها و مکانیزم‌هایی اشاره دارد که به داده‌ها اجازه می‌دهد با حداقل دخالت انسانی بین سیستم‌های مختلف جریان یابد. این امر به سیستم‌های مختلف اجازه می‌دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و اطلاعات را در زمان واقعی به اشتراک بگذارند. راه حل‌های قابلیت همکاری متقابل، سیلوهای داده را کاهش داده و به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا ارتباطات منطبق با صنعت را محقق کنند. این امر منجر به افزایش کارایی و ارائه خدمات با کیفیت بالاتر می‌شود.

مزایای قابلیت همکاری متقابل چیست؟

قابلیت همکاری متقابل به سیستم‌های مختلف اجازه می‌دهد تا درک مشترکی از داده‌های خاص یک حوزه مشخص ایجاد کنند. بدون قابلیت همکاری متقابل، سیستم‌ها نمی‌توانند داده‌ها را برای دستیابی به اهداف مشترک تفسیر و استفاده کنند. به عنوان مثال، پزشکان نمی‌توانند هنگام به‌روزرسانی پرونده سلامت بیمار، مستقیماً از داده‌های تصویربرداری دستگاه‌های MRI استفاده کنند، مگر اینکه یک چارچوب تبادل داده مشترک وجود داشته باشد.

سازمان‌ها به دلیل مزایای متعددی که این مکانیزم ارائه می‌دهد، سیستم‌های قابل همکاری متقابل را اجرا می‌کنند.

• مدیریت داده‌ها را ساده می‌کند:

  • قابلیت همکاری متقابل سیستم‌ها به اطلاعات اجازه می‌دهد تا به طور منسجم‌تری بدون اختلال توسط عدم سازگاری سیستم یا فرآیندهای انسانی منتشر شوند. سازمان‌ها می‌توانند داده‌ها را بهتر مدیریت، نظارت و محافظت کنند.
  • به جای مدیریت چندین خط لوله داده پراکنده، مدیران سیستم می‌توانند دسترسی و حرکت داده‌ها را از یک پلتفرم واحد ادغام کنند. این سیستم همچنین دقت اطلاعات را تضمین می‌کند زیرا داده‌ها حداقل تغییر را تجربه می‌کنند. به این ترتیب، سیستم‌های قابل همکاری متقابل، تلاش سازمان برای تنظیم حرکت داده‌ها، مدیریت کاربران، محافظت از حریم خصوصی داده‌ها و رعایت مقررات امنیت داده را ساده می‌کنند.

• بهبود بهره‌وری:

  • قابلیت همکاری متقابل، اشتراک‌گذاری آسان داده‌ها بین سیستم‌های ناهمگون را فراهم می‌کند، که کارایی سازمانی را بهبود می‌بخشد. بدون قابلیت همکاری متقابل، سیستم‌های ناهمگون داده‌ها را با مراحل دستکاری و تبدیل داده‌های اضافی به اشتراک می‌گذارند. گره‌های پردازش داده اضافی، احتمال خطاهای بیشتری را ایجاد می‌کنند. داده‌های نادرست، چه سیستمی و چه ناشی از انسان، بر عملکرد برنامه‌های تحلیلی پایین‌دستی تأثیر می‌گذارد.
  • در عوض، قابلیت همکاری متقابل داده‌های تکراری و زائد را حذف می‌کند و اطمینان می‌دهد که همه ذینفعان به اطلاعات دقیق و مرتبط به موقع دسترسی پیدا می‌کنند. سیستم‌ها می‌توانند در زمان واقعی با حداقل سربار پردازش داده کار کنند.

• ترویج مقیاس‌پذیری:

  • قابلیت همکاری متقابل داده‌ها، توانایی سازمان را برای گسترش عملیات و انطباق با روندهای پویای بازار افزایش می‌دهد. با سیستم‌های قابل همکاری متقابل، سازمان‌ها داده‌ها را در مقیاس بزرگ و بدون محدودیت‌های ساختاری و عملیاتی به اشتراک می‌گذارند.
  • به عنوان مثال، تولیدکنندگان با افزودن انواع مختلف ماشین‌هایی که با پروتکل‌های یکسان ارتباط برقرار می‌کنند و آنها را درک می‌کنند، ظرفیت تولید خود را گسترش می‌دهند.

• کاهش هزینه:

  • سیستم‌های غیرقابل همکاری متقابل باید مراحل اضافی را برای اطمینان از تبادل داده قابل اعتماد و دقیق اعمال کنند. این ممکن است شامل وظایفی مانند نصب میان‌افزار باشد که داده‌ها را بین نقاط تبادل قالب‌بندی و توزیع می‌کند.
  • نصب اجزای نرم‌افزاری مختلف، هزینه‌های توسعه، عملیاتی و نگهداری اضافی را به همراه دارد. بنابراین، سازمان‌ها به سیستم‌هایی با قابلیت همکاری متقابل بهتر تغییر می‌کنند تا هزینه‌های جاری را کاهش دهند.

موارد استفاده از قابلیت همکاری متقابل چیست؟

قابلیت همکاری متقابل سیستم‌ها در یک محیط در حال تحول دیجیتالی که سازمان‌ها به دنبال بینش از داده‌ها برای توانمندسازی تصمیمات و دستیابی به موفقیت عملیاتی هستند، ضروری است. در ادامه به چگونگی تأثیر مثبت قابلیت همکاری متقابل سیستم‌ها بر چندین صنعت می‌پردازیم.

• مراقبت‌های بهداشتی:

  • مؤسسات پزشکی به طور فزاینده‌ای به دستگاه‌های پزشکی متصل به شبکه و سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی برای جمع‌آوری، اشتراک‌گذاری و تجزیه و تحلیل داده‌های مراقبت‌های بهداشتی تکیه می‌کنند. این سیستم‌های متصل به شبکه، سوابق الکترونیکی سلامت، نتایج پزشکی، ادعاهای بیمه و سایر اطلاعات پزشکی را در بخش‌های مختلف مراقبت‌های بهداشتی منتقل می‌کنند. قابلیت همکاری متقابل مراقبت‌های بهداشتی به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد تا برای نتایج بهتر بیمار با داده‌های سریع و قابل اعتماد همکاری کنند.

• دولت:

  • قابلیت همکاری متقابل از رویکردهای اداری پایدار که دولت‌ها برای بهبود ارائه خدمات عمومی اتخاذ می‌کنند، پشتیبانی می‌کند. این امر به وزارتخانه‌ها و بخش‌های مختلف اجازه می‌دهد تا از طریق دولت الکترونیک یا ابتکارات مشابه، سیاست‌های مبتنی بر داده را اجرا کنند. اعمال یک چارچوب تبادل داده مشترک، همکاری دولت را با غلبه بر موانع زبانی نیز افزایش می‌دهد.

• ایمنی عمومی:

  • اولین پاسخ‌دهندگان—از جمله پلیس، آتش‌نشانان و تکنسین‌های اورژانس—برای ارائه بهترین کمک در مواقع اضطراری به اطلاعات به موقع و دقیق نیاز دارند. به جای کار با سیستم‌های جداگانه، آنها از سیستم‌هایی استفاده می‌کنند که داده‌های مشترک را برای هماهنگی پاسخ‌ها در شرایط بحرانی به اشتراک می‌گذارند و درک می‌کنند. در مواقع اضطراری، دقت، انسجام و کارایی سیستم‌های قابل همکاری متقابل برای ایمنی و رفاه فرد آسیب‌دیده بسیار مهم است.

• دفاع:

  • نیروهای نظامی از سیستم‌های قابل همکاری متقابل برای پشتیبانی از مأموریت‌های استراتژیک، آموزش و همکاری بین واحدی استفاده می‌کنند. عملیات نظامی به انتشار سریع و دقیق اطلاعات از زنجیره فرماندهی نیاز دارد. نیروهای مسلح کشورهای متحد نیز می‌توانند با کمک اطلاعات تاکتیکی مشترکی که قابلیت همکاری متقابل ارائه می‌دهد، تمرین‌های نظامی مشترک را میزبانی کنند.

• مهندسی نرم‌افزار:

  • توسعه‌دهندگان نرم‌افزار از اصل قابلیت همکاری متقابل استفاده می‌کنند تا به برنامه‌های نرم‌افزاری ساخته شده با چارچوب‌های برنامه‌نویسی مختلف اجازه دهند به طور یکپارچه با هم تعامل داشته باشند. آنها می‌توانند نرم‌افزار یا ریزسرویس‌هایی بسازند که داده‌ها را در زمان واقعی و بدون میان‌افزار یا کدنویسی اضافی تبادل می‌کنند. از طریق نرم‌افزار قابل همکاری متقابل، کاربران نهایی شما می‌توانند وظایف روزانه را از یک منبع داده واحد مدیریت کنند.

• یادگیری ماشین:

  • شرکت‌های هوش مصنوعی (AI) مدل‌های یادگیری عمیق را با آموزش آنها با مجموعه داده‌های عظیم می‌سازند. قابلیت همکاری متقابل داده‌ها به مهندسان یادگیری ماشین اجازه می‌دهد تا چندین مدل را با منابع داده مشابه آموزش دهند، که زمان و هزینه‌های آموزش را کاهش می‌دهد. ادغام مدل‌های هوش مصنوعی قابل همکاری متقابل با برنامه‌های کاربردی سازمانی موجود نیز آسان‌تر است، زیرا آنها برای کار با ساختارها و زمینه‌های داده مشابه ساخته شده‌اند.