امنیت سایبری (Cybersecurity) چیست؟

امنیت سایبری چیست؟

امنیت سایبری، عمل حفاظت از رایانه‌ها، شبکه‌ها، برنامه‌های نرم‌افزاری، سیستم‌های حیاتی و داده‌ها در برابر تهدیدات دیجیتال بالقوه است. سازمان‌ها مسئولیت ایمن‌سازی داده‌ها را برای حفظ اعتماد مشتری و رعایت انطباق با مقررات بر عهده دارند. آنها از اقدامات و ابزارهای امنیت سایبری برای محافظت از داده‌های حساس در برابر دسترسی غیرمجاز و همچنین جلوگیری از اختلال در عملیات تجاری به دلیل فعالیت‌های ناخواسته شبکه استفاده می‌کنند. سازمان‌ها با هماهنگ‌سازی دفاع دیجیتال بین افراد، فرآیندها و فناوری‌ها، امنیت سایبری را پیاده‌سازی می‌کنند.

چرا امنیت سایبری مهم است؟

کسب‌وکارها در بخش‌های مختلف مانند انرژی، حمل‌ونقل، خرده‌فروشی و تولید، از سیستم‌های دیجیتال و اتصال پرسرعت برای ارائه خدمات کارآمد به مشتری و اجرای عملیات تجاری مقرون‌به‌صرفه استفاده می‌کنند. همانطور که از دارایی‌های فیزیکی خود محافظت می‌کنند، باید از دارایی‌های دیجیتال نیز محافظت کرده و سیستم‌های خود را در برابر دسترسی ناخواسته ایمن کنند. یک رویداد عمدی نفوذ و دسترسی غیرمجاز به یک سیستم رایانه‌ای، شبکه یا تأسیسات متصل، حمله سایبری نامیده می‌شود. یک حمله سایبری موفق منجر به افشا، سرقت، حذف یا تغییر داده‌های محرمانه می‌شود. اقدامات امنیت سایبری در برابر حملات سایبری دفاع کرده و مزایای زیر را ارائه می‌دهند:

• جلوگیری یا کاهش هزینه ناشی از نقض داده‌ها: سازمان‌هایی که استراتژی‌های امنیت سایبری را پیاده‌سازی می‌کنند، پیامدهای ناخواسته حملات سایبری را که ممکن است بر شهرت تجاری، وضعیت مالی، عملیات تجاری و اعتماد مشتری تأثیر بگذارد، به حداقل می‌رسانند. به عنوان مثال، شرکت‌ها طرح‌های بازیابی فاجعه را برای مهار نفوذهای احتمالی و به حداقل رساندن اختلال در عملیات تجاری فعال می‌کنند.
• حفظ انطباق با مقررات: کسب‌وکارها در صنایع و مناطق خاص باید از الزامات قانونی برای محافظت از داده‌های حساس در برابر خطرات سایبری احتمالی پیروی کنند. به عنوان مثال، شرکت‌هایی که در اروپا فعالیت می‌کنند باید از مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها (GDPR) پیروی کنند که از سازمان‌ها انتظار دارد اقدامات امنیت سایبری مناسب را برای تضمین حریم خصوصی داده‌ها انجام دهند.
• کاهش تهدیدات سایبری در حال تکامل: حملات سایبری همزمان با تغییر فناوری‌ها تکامل می‌یابند. مجرمان از ابزارهای جدید استفاده می‌کنند و استراتژی‌های جدیدی برای دسترسی غیرمجاز به سیستم ابداع می‌کنند. سازمان‌ها اقدامات امنیت سایبری را برای همگام شدن با این فناوری‌ها و ابزارهای جدید و در حال تکامل حمله دیجیتال، به کار می‌گیرند و ارتقا می‌دهند.

انواع حملاتی که امنیت سایبری در صدد دفاع در برابر آنهاست چیست؟

متخصصان امنیت سایبری تلاش می‌کنند تا تهدیدات موجود و جدیدی را که به روش‌های مختلف به سیستم‌های رایانه‌ای نفوذ می‌کنند، مهار و کاهش دهند. در زیر به چند نمونه از تهدیدات سایبری رایج اشاره می‌کنیم:

• بدافزار: بدافزار مخفف نرم‌افزار مخرب است. این شامل طیف وسیعی از برنامه‌های نرم‌افزاری است که برای دسترسی غیرمجاز اشخاص ثالث به اطلاعات حساس یا مختل کردن عملکرد عادی یک زیرساخت حیاتی ساخته شده‌اند. نمونه‌های رایج بدافزار شامل تروجان‌ها، جاسوس‌افزارها و ویروس‌ها است.
• باج‌افزار: باج‌افزار به یک مدل کسب‌وکار و طیف گسترده‌ای از فناوری‌های مرتبط اشاره دارد که بازیگران بد از آن برای اخاذی پول از نهادها استفاده می‌کنند.
• حمله مرد میانی: حمله مرد میانی شامل تلاش یک طرف خارجی برای دسترسی غیرمجاز از طریق یک شبکه در طول تبادل داده است. چنین حملاتی خطرات امنیتی اطلاعات حساس مانند داده‌های مالی را افزایش می‌دهد.
• فیشینگ: فیشینگ یک تهدید سایبری است که از تکنیک‌های مهندسی اجتماعی برای فریب کاربران به منظور افشای اطلاعات شناسایی شخصی استفاده می‌کند. به عنوان مثال، مهاجمان سایبری ایمیل‌هایی ارسال می‌کنند که منجر به کلیک کاربران و وارد کردن اطلاعات کارت اعتباری در یک صفحه وب پرداخت جعلی می‌شود. حملات فیشینگ همچنین می‌تواند منجر به دانلود پیوست‌های مخرب شود که بدافزار را روی دستگاه‌های شرکت نصب می‌کنند.
• DDoS (حمله منع سرویس توزیع‌شده): حمله منع سرویس توزیع‌شده (DDoS) یک تلاش هماهنگ برای غرق کردن یک سرور با ارسال حجم زیادی از درخواست‌های جعلی است. چنین رویدادهایی از اتصال یا دسترسی کاربران عادی به سرور هدف جلوگیری می‌کند.
• تهدید داخلی: تهدید داخلی یک خطر امنیتی است که توسط پرسنل با نیت بد در داخل یک سازمان ایجاد می‌شود. این پرسنل دسترسی سطح بالایی به سیستم‌های رایانه‌ای دارند و می‌توانند امنیت زیرساخت را از داخل بی‌ثبات کنند.

امنیت سایبری چگونه کار می‌کند؟

سازمان‌ها با استخدام متخصصان امنیت سایبری، استراتژی‌های امنیت سایبری را پیاده‌سازی می‌کنند. این متخصصان خطرات امنیتی سیستم‌های محاسباتی، شبکه‌ها، ذخیره‌سازی داده‌ها، برنامه‌ها و سایر دستگاه‌های متصل موجود را ارزیابی می‌کنند. سپس، متخصصان امنیت سایبری یک چارچوب جامع امنیت سایبری ایجاد کرده و اقدامات حفاظتی را در سازمان پیاده‌سازی می‌کنند. یک برنامه موفق امنیت سایبری شامل آموزش کارکنان در مورد بهترین شیوه‌های امنیتی و استفاده از فناوری‌های خودکار دفاع سایبری برای زیرساخت فناوری اطلاعات موجود است. این عناصر با هم کار می‌کنند تا لایه‌های محافظتی متعددی در برابر تهدیدات احتمالی در تمام نقاط دسترسی به داده ایجاد کنند. آنها ریسک را شناسایی می‌کنند، از هویت‌ها، زیرساخت و داده‌ها محافظت می‌کنند، ناهنجاری‌ها و رویدادها را شناسایی می‌کنند، پاسخ می‌دهند و علت اصلی را تجزیه و تحلیل می‌کنند و پس از یک رویداد بازیابی می‌کنند.

یک رویکرد قوی امنیت سایبری به نگرانی‌های زیر در یک سازمان می‌پردازد:

• امنیت سایبری زیرساخت حیاتی: زیرساخت حیاتی به سیستم‌های دیجیتالی گفته می‌شود که برای جامعه مهم هستند مانند انرژی، ارتباطات و حمل‌ونقل. سازمان‌ها در این زمینه‌ها به یک رویکرد سیستماتیک امنیت سایبری نیاز دارند زیرا اختلال یا از دست دادن داده می‌تواند جامعه را بی‌ثبات کند.
• امنیت شبکه: امنیت شبکه، حفاظت امنیت سایبری برای رایانه‌ها و دستگاه‌های متصل به یک شبکه است. تیم‌های فناوری اطلاعات از فناوری‌های امنیت شبکه مانند فایروال‌ها و کنترل دسترسی به شبکه برای تنظیم دسترسی کاربر و مدیریت مجوزها برای دارایی‌های دیجیتال خاص استفاده می‌کنند.
• امنیت ابری: امنیت ابری، اقداماتی را که یک سازمان برای محافظت از داده‌ها و برنامه‌هایی که در فضای ابری اجرا می‌شوند، انجام می‌دهد، توصیف می‌کند. این برای تقویت اعتماد مشتری، اطمینان از عملیات مقاوم در برابر خطا و رعایت مقررات حریم خصوصی داده در یک محیط مقیاس‌پذیر مهم است. یک استراتژی قوی امنیت ابری شامل مسئولیت مشترک بین فروشنده ابری و سازمان است.
• امنیت اینترنت اشیا (IoT): اصطلاح اینترنت اشیا (IoT) به دستگاه‌های الکترونیکی گفته می‌شود که از راه دور در اینترنت کار می‌کنند. به عنوان مثال، یک زنگ هوشمند که به طور دوره‌ای به‌روزرسانی‌هایی را به تلفن هوشمند شما ارسال می‌کند، یک دستگاه IoT در نظر گرفته می‌شود. این دستگاه‌های IoT به دلیل اتصال مداوم و اشکالات نرم‌افزاری پنهان، یک لایه اضافی از خطر امنیتی را معرفی می‌کنند. بنابراین، معرفی سیاست‌های امنیتی در زیرساخت شبکه برای ارزیابی و کاهش خطرات احتمالی دستگاه‌های مختلف IoT ضروری است.
• امنیت داده: امنیت داده از داده‌ها در حین انتقال و در حالت سکون با یک سیستم ذخیره‌سازی قوی و انتقال امن داده محافظت می‌کند. توسعه‌دهندگان از اقدامات حفاظتی مانند رمزگذاری و پشتیبان‌گیری ایزوله برای انعطاف‌پذیری عملیاتی در برابر نقض احتمالی داده‌ها استفاده می‌کنند.
• امنیت برنامه: امنیت برنامه یک تلاش هماهنگ برای تقویت حفاظت یک برنامه در برابر دستکاری غیرمجاز در مراحل طراحی، توسعه و آزمایش است. برنامه‌نویسان نرم‌افزار کدهای امن می‌نویسند تا از اشکالاتی که می‌توانند خطرات امنیتی را افزایش دهند، جلوگیری کنند.
• امنیت نقطه پایانی: امنیت نقطه پایانی به خطرات امنیتی که هنگام دسترسی کاربران از راه دور به شبکه یک سازمان ایجاد می‌شوند، می‌پردازد. حفاظت از امنیت نقطه پایانی، فایل‌ها را از دستگاه‌های جداگانه اسکن کرده و تهدیدات را پس از شناسایی کاهش می‌دهد.