مرتبط بودن SDKها در عصر هوش مصنوعی (Relevancy of SDKs In The AI Age)
چشم‌انداز توسعه نرم‌افزار به سرعت در حال تحول است و به نظر می‌رسد هر هفته یک پارادایم جدید، یک رویکرد تازه، و تغییرات عمده‌ای در نحوه انجام کارها ایجاد می‌شود. با پیشرفت ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی مانند Copilot، ChatGPT و افزونه‌های پیشرفته IDE، برخی سؤال می‌کنند: آیا SDKها هنوز در عصر هوش مصنوعی مرتبط هستند؟
این سؤال منصفانه‌ای است. SDKها برای دهه‌ها جزء اصلی جعبه ابزار توسعه‌دهندگان بوده‌اند. اما اگر سیستم‌ها اطلاعات را مستقیماً در محیط‌های توسعه نمایش دهند، آیا SDKها هنوز در جریان کاری مدرن توسعه ارزشمند هستند؟ در ادامه، به بررسی مفهوم SDK و ارزش و مرتبط بودن آن‌ها در دنیای پساحوزه هوش مصنوعی می‌پردازیم.
چرا SDKها؟
SDKها، یا مجموعه‌های توسعه نرم‌افزار، شامل ابزارها، کتابخانه‌ها، نمونه کدها، APIها و سیستم‌هایی هستند که برای کمک به توسعه‌دهندگان در ایجاد برنامه‌ها و نمونه‌ها برای پلتفرم‌های مشخص طراحی شده‌اند. به بیان دیگر، SDKها راهنمای جامع توسعه‌دهنده برای یک سیستم خاص هستند. از این نظر، SDKها توسعه مؤثر در مقیاس وسیع را ممکن می‌سازند.
مزایای اصلی SDKها عبارت‌اند از:
-
یکپارچگی ساده‌تر: SDKها استاندارد یکپارچگی را تعیین می‌کنند و اجازه می‌دهند ساخت‌ها با دشواری کمتر و روان‌تر انجام شوند.
-
سرعت توسعه: با ارائه راه‌حل‌ها و کتابخانه‌های آماده، SDKها توسعه سریع‌تر و با تلاش کمتر را امکان‌پذیر می‌کنند.
-
تجربه بهتر توسعه‌دهنده: یک SDK خوب دارای مستندات کامل، نمونه‌ها و عناصر دیگر برای تسهیل پیاده‌سازی API است که تجربه توسعه‌دهنده را بهبود می‌بخشد.
-
پشتیبانی و جامعه: SDKهای خوب جوامع قوی ایجاد می‌کنند و اکوسیستمی با بررسی، علاقه و تلاش جامعه فراهم می‌سازند.
-
امنیت بهتر: SDKها معمولاً نشان‌دهنده بهترین پیاده‌سازی امنیتی مطابق با استانداردهای ارائه‌دهنده API هستند. این به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد راهنمایی‌های امنیتی دقیق‌تری ارائه کنند.
هوش مصنوعی و SDKها
در حالی که SDKها افزودنی‌های بسیار مؤثری برای APIها هستند، ظهور هوش مصنوعی مولد بحث را کمی تغییر داده است. توسعه‌دهندگان قبلاً برای توسعه به مستندات و SDKها مراجعه می‌کردند، اما با ظهور راه‌حل‌های AI مانند Copilot یا ChatGPT تجربه بسیار متفاوتی ایجاد شده است. وقتی می‌توانید پاسخ خود را از یک راه‌حل هوش مصنوعی دریافت کنید، چرا از SDK استفاده کنید؟ یا دقیق‌تر، چرا برای توسعه‌دهندگان یک SDK ایجاد کنید؟
واقعیت این است که این راه‌حل‌های هوش مصنوعی در خلأ عمل نمی‌کنند. بسیاری از کارهایی که AI انجام می‌دهد، خلاصه‌سازی محتوایی است که در مجموعه آموزش خود یافته است. آنچه منابع واقعی ندارد، بر اساس بهترین درک خود تولید می‌کند. اگرچه AI پاسخ‌ها را با اقتدار ارائه می‌دهد، اما اغلب مشخص نیست که این اطلاعات از کجا آمده و چقدر دقیق است.
واقعیت این است که این راه‌حل‌های AI جایگزین SDKها نمی‌شوند. در بسیاری از موارد، آن‌ها از SDKها برای تولید پاسخ‌های خود استفاده می‌کنند. مشکل زمانی پیش می‌آید که SDK پاسخ مورد نیاز را نداشته باشد. در این موارد، AI می‌تواند «توهم» ایجاد کند.
توهم هوش مصنوعی
توهم AI مسئله جالبی است. AI اغلب پاسخی ارائه می‌دهد که هیچ مبنای واقعی ندارد، اما به گونه‌ای ارائه می‌شود که قابل قبول به نظر برسد. این موضوع منجر به پاسخ‌های کاملاً اشتباه می‌شود که با اطلاعات واقعی همراه جلوه داده شده‌اند. این یک مشکل اساسی AI است که هنوز کاملاً حل نشده است. بنابراین بدون SDK، یافتن پاسخ درباره یک محصول API می‌تواند دشوارتر شود.
SDKها و AI: همکاری، نه جایگزینی
این مسئله ماهیت واقعی SDKها در عصر AI را نشان می‌دهد. AI موجودی قادر مطلق نیست و برای کارکرد مؤثر به منبع داده نیاز دارد. حتی اگر به API و کل کد دسترسی داشته باشد، پاسخ‌های تولیدی به نحوه برنامه‌نویسی AI و نحوه تعامل آن با سیستم بستگی دارد. مدل مؤثرتر این است که AI SDK را درک و تحلیل کند تا پاسخ‌ها را ارائه دهد.
تصور کنید یک کتابخانه پر از تمام کتاب‌های جهان وجود دارد و کتابدار آگاه و توانمندی که می‌تواند با مراجعه به حافظه خود پاسخ هر سؤال را بدهد. آیا می‌گویید کتابخانه نباید اهمیت داشته باشد؟ البته که نه. کتابدار به کتابخانه نیاز دارد و اگر کتابدار را اولویت بدهید و کتاب‌ها را نادیده بگیرید، ارزش را برعکس اعمال کرده‌اید.
حالا تصور کنید کتابدار هر پاسخی را ارائه می‌دهد و اگر کتابی موجود نباشد، آن را می‌سازد. چقدر به این کتابدار اعتماد می‌کنید؟ آیا به او برای آموزش نقاشی اعتماد می‌کنید؟ شاید. آیا برای تشخیص مواد سمی؟ احتمالاً نه. آیا برای تشخیص سرطان یا کنترل دسترسی به اطلاعات خصوصی؟ قطعاً نه.
این وضعیت AI است. AI ابزار قدرتمندی است، اما هنوز در مراحل ابتدایی است و برای کارکرد مؤثر به منبع داده نیاز دارد. در این زمینه، سؤال «آیا SDKها در عصر AI مرتبط هستند؟» پاسخ ساده دارد: نه تنها مرتبط هستند، بلکه عصر AI به SDKهای مؤثر برای ارائه ارزش وابسته است.
چرا فقط از مشخصات و مستندات استفاده نکنیم؟
ممکن است بپرسید: اگر AI برای یادگیری به SDK نیاز دارد، چرا فقط از OpenAPI یا مستندات دیگر استفاده نکنیم؟ در تئوری، این سیستم‌ها باید تمام محتوای SDK را داشته باشند، درست است؟
برای روشن شدن، بهتر است این اصطلاحات را تعریف کنیم:
-
API SDK: مجموعه‌ای از ابزارها و خدمات برای ایجاد نرم‌افزار و یکپارچه‌سازی با یک API مشخص. SDK به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد بدون ساخت ابزارهای اضافی با API تعامل کنند.
-
مشخصات API: مشخصات API خلاصه‌ای از اندپوینت‌ها، متدها، عملکردها، پاسخ‌ها و کدهای خطا ارائه می‌دهد و گاهی برای تولید SDK یا مستندات استفاده می‌شود.
-
مستندات API: بدنه‌ای از محتوا که API و عملکردهای آن را توضیح می‌دهد. این مستندات گاهی با استفاده از مشخصات API تولید می‌شوند، اما می‌توانند دستی نیز ایجاد شوند.
این موضوع کمی پیچیده است، زیرا مشخصات API معمولاً با طراحی API گره خورده است. مشخصات وعده‌ها یا عملکردهای اصلی API را توصیف می‌کند، اما انحراف طراحی (Design Drift) معمول است و ممکن است مشخصات تمام رفتارهای API را نشان ندهد.
مستندات هم ممکن است دچار همین مشکل شوند، خصوصاً اگر به‌صورت دستی تولید شوند. تفاوت میان مستندات و کد تولیدی مشکل رایجی در بسیاری از سیستم‌ها است.
SDKها کامل نیستند
SDKها هم ممکن است دچار انحراف، نقص دقت یا اطلاعات قدیمی شوند. اما مزیت داشتن SDK این نیست که پاسخ نهایی و قطعی داشته باشید، بلکه این است که داده‌های متنوع و مشخص برای AI فراهم شود تا پردازش و کار با آن‌ها آسان باشد.
اهمیت AI برای ارائه‌دهندگان و توسعه‌دهندگان API
AI ابزار قدرتمندی است و می‌تواند بهره‌وری را بهبود دهد، اما همچنان به داده‌های واقعی و زمینه نیاز دارد. بنابراین SDKها برای تکامل این حوزه حیاتی‌اند. برای ارائه‌دهندگان API، این به معنای پایان عصر SDK یا کم‌اهمیت شدن آن‌ها نیست؛ بلکه کاملاً برعکس است. SDKها هرگز به اندازه امروز حیاتی نبوده‌اند، و با استفاده گسترده از AI برای فهم و تحلیل APIها، اهمیت آن‌ها بیشتر نیز می‌شود.
مزایای پیاده‌سازی مؤثر SDKها در زمینه AI برای ارائه‌دهندگان و توسعه‌دهندگان عبارت‌اند از:
-
بهبود نتایج: SDKهای خوب داده‌های باکیفیت ایجاد می‌کنند و این داده‌ها منجر به نتایج بهتر می‌شوند. هرچه داده‌های AI بهتر باشند، خروجی بهتر خواهد بود.
-
کمک به AI، نه جایگزینی آن: AI ابزار مؤثری است، اما باید به عنوان ابزار دیده شود. همان‌طور که اجاق گاز با ظهور اجاق‌های برقی از بین نرفت، SDKها هم با AI از بین نمی‌روند. AI می‌تواند برای تولید مستندات یا حتی تولید SDKهای خارجی استفاده شود، البته با هدایت توسعه‌دهندگان آگاه به API.
-
تجربه توسعه‌دهنده: در مواجهه با مشکلات پیچیده API، اکثر افراد دوست ندارند تنها با AI صحبت کنند که ممکن است داده‌های صحیح نداشته باشد. ارزش SDK که بین کاربر و پیاده‌سازی پل ارتباطی قوی ایجاد می‌کند، نباید دست کم گرفته شود.
همزیستی احتمالی AI و SDKها
SDKها به این زودی‌ها از بین نمی‌روند و AI نیز همین‌طور. این دو فناوری احتمالاً به همزیستی و تکامل ادامه خواهند داد. AI دسترسی سریع و فهم فراهم می‌کند، اما به داده و آموزش با کیفیت نیاز دارد. SDKها اطلاعات و زمینه فراهم می‌کنند، اما نیازمند تلاش هستند و می‌توانند از AI برای استخراج بهتر دانش بهره ببرند.
در آینده، انتظار می‌رود SDKها و AI هر دو قدرتمندتر و با هم مرتبط‌تر شوند. AI راه‌حل‌هایی برای دسترسی و تحلیل دانش ارائه خواهد کرد و SDKها از این ابزارها برای تحلیل، تست و غیره بهره خواهند برد.
همگرایی SDKها و AI نحوه توسعه برنامه‌ای را بازتعریف خواهد کرد. اما آینده‌ای که در آن یکی جایگزین دیگری شود، بعید است. SDKها همچنان بخش حیاتی توسعه خواهند بود و ظهور AI اهمیت آن‌ها را حتی بیشتر کرده است.
