آیا اجرای مدل Zero Trust می‌تواند امنیت APIها را بهبود دهد؟

رابط‌های برنامه‌نویسی کاربردی (API) بلوک‌های ساختمانی اساسی هستند که نحوه نوآوری سازمان‌ها، مدرن‌سازی زیرساخت‌ها و ارتباط با مشتریان و شرکا را تغییر می‌دهند. یک مطالعه نشان داد که رشد APIها در سال‌های اخیر به صورت تصاعدی بوده و در سال گذشته ۱۶۷٪ افزایش یافته است.

به دلیل شیوع سریع و نقش مرکزی آن‌ها، APIها هدف اصلی هکرها شده‌اند. این امر منجر به افزایش نقض‌های مرتبط با API شده و امنیت API را به یک نیاز حیاتی کسب‌وکاری تبدیل کرده است. چنین نفوذهایی پیامدهای گسترده‌ای برای کسب‌وکارها دارد، از جمله افشای داده‌های شخصی مشتریان، از دست رفتن اعتماد، اختلال در خدمات کسب‌وکار، نقض مقررات و کاهش بهره‌وری.

با توجه به پیامدهای APIهای آسیب‌پذیر، کسب‌وکارها باید رویکردی پیشگیرانه برای محافظت از آن‌ها اتخاذ کنند. یکی از روش‌ها پذیرش معماری Zero Trust است. چارچوب Zero Trust یک سیستم امنیتی قوی است که بر اصل «به هیچ چیزی اعتماد نکن و همه چیز را تأیید کن» بنا شده است. اما سوال این است که چگونه می‌توان این رویکرد را پیاده‌سازی کرد و APIها را از سوءاستفاده محافظت نمود. این مطلب به بررسی این موضوع می‌پردازد، اما ابتدا باید چشم‌انداز تهدید API را درک کنیم.

چشم‌انداز رو به رشد تهدیدات API

چشم‌انداز تهدیدات API با افزایش پیچیدگی‌ها در محیط‌های IT در حال تشدید است. گزارش State of API Security 2025 از Traceable AI نشان می‌دهد که ۶۷٪ سازمان‌ها برنامه‌های هوش مصنوعی مولد را تهدیدی جدی برای امنیت API می‌دانند. علاوه بر این، ۶۰٪ بر این باورند که یکپارچه‌سازی APIهای مورد نیاز این برنامه‌ها سطح حمله را افزایش داده و نگرانی عمیقی درباره افشای داده‌ها و دسترسی غیرمجاز ابراز کرده‌اند.

بسیاری از مشکلات امنیت سایبری در سال‌های اخیر ناشی از پیکربندی نادرست APIها بوده است. این موارد شامل احراز هویت و مجوز نامناسب، محدودیت نرخ، ثبت و نظارت ناکافی و عدم اعتبارسنجی ورودی‌ها است. محققان Wallarm افزایش ۲۱٪ در آسیب‌پذیری‌های API از سه‌ماهه دوم ۲۰۲۴ را کشف کردند. این آسیب‌پذیری‌ها دارای نمره میانگین CVSS برابر با ۷ از ۱۰ بودند و بسیاری از آن‌ها ۷.۵ نمره داشتند که شدت بالا و آسان بودن بهره‌برداری هکرها از نقص‌ها را نشان می‌دهد.

APIها به دلیل نبود دید کافی و پراکندگی آن‌ها، به یکی از مهم‌ترین مسیرهای حمله برای بازیگران تهدید تبدیل شده‌اند. تحقیقات Imperva نشان داد که ترافیک API در سال ۲۰۲۳، ۷۱٪ کل ترافیک وب را تشکیل داده و سازمان‌ها به طور متوسط ۱.۵ میلیارد تماس API سالانه دارند.

سازمان‌ها اغلب از تعداد کل APIهای خود و محل قرارگیری آن‌ها بی‌خبرند. از آنجایی که این APIها ردیابی یا نظارت نمی‌شوند، این کمبود دید می‌تواند داده‌های حساس مانند سوابق مالی، پایگاه‌های داده کسب‌وکار یا اطلاعات شخصی شناسایی‌شدنی مشتریان (PII) را در معرض خطر قرار دهد. نگران‌کننده‌تر این است که چنین حوادثی به طور خاموش اتفاق می‌افتد و تا زمانی که آسیب رخ دهد، کسی متوجه نمی‌شود.

برای غلبه بر این چالش‌ها، سازمان‌ها باید رویکرد پیشگیرانه‌ای برای امنیت API اتخاذ کرده و کنترل‌های لازم را پیاده‌سازی کنند.

اهمیت APIهای Zero-Trust

رویکردهای سنتی امنیتی مانند فایروال‌ها، VPN بدون ثبت لاگ یا سایر مکانیزم‌های کنترل دسترسی، در اقتصاد امروز API مؤثر نیستند، عمدتاً به دلیل ماهیت خاص APIها و نحوه تعامل آن‌ها با سیستم‌ها. این مسئله منجر به پذیرش معماری Zero Trust شده که امنیت دقیق‌تری ارائه می‌دهد و فرض می‌کند همه افراد در داخل و خارج شبکه غیرقابل اعتماد هستند و تأکید بر احراز هویت و مجوز مداوم دارد.

گسترش اصول Zero Trust به APIها یک استراتژی مؤثر برای محافظت از آن‌هاست، زیرا بسیار مقیاس‌پذیر است و می‌تواند در هر شبکه‌ای اعمال شود. گزارش مایکروسافت نشان داد که ۹۶٪ تصمیم‌گیرندگان امنیتی موافقند که رویکرد Zero Trust نقش حیاتی در موفقیت سازمانی دارد.

مدل Zero Trust فرض می‌کند که هر API یک ریسک امنیتی بالقوه است. بنابراین، هر درخواست API باید پیش از اعطای دسترسی احراز هویت، مجوزدهی و اعتبارسنجی شود. این مدل از سیاست‌های حداقل دسترسی بهره می‌برد که کنترل می‌کند چه کسی می‌تواند به APIها دسترسی داشته باشد و چه اقداماتی انجام دهد. این تضمین می‌کند که تنها دستگاه‌ها و کاربران مجاز به endpointهای مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند و ریسک دسترسی غیرمجاز کاهش یابد.

میکروسگمنتیشن (Microsegmentation)

میکروسگمنتیشن نیز یک عنصر حیاتی در مدل Zero Trust است که شبکه را به بخش‌های کوچک و کنترل‌شده تقسیم می‌کند. این کار اثر حملات سایبری را محدود می‌کند؛ یعنی اگر مهاجمان به یک بخش دسترسی پیدا کنند، نمی‌توانند به بخش دیگر شبکه نفوذ کنند. این موضوع برای APIها بسیار اهمیت دارد، زیرا مهاجمان اغلب به دلیل باز بودن آن‌ها هدف‌گذاری می‌کنند.

با تقسیم‌بندی مهم‌ترین APIها ابتدا، تیم‌های DevOps و امنیت IT می‌توانند سیاست‌های کنترل دسترسی را بر هر بخش اعمال کنند، کنترل و دید بهتری بر APIها و سطح دسترسی کاربران داشته باشند و مسیرهای کمتر و کوچک‌تر، نفوذ مهاجمان به شبکه را دشوارتر کرده و سطح حمله و احتمال نقض API را کاهش می‌دهد. این امر در صنعت بهداشت و درمان که APIها داده‌های حساس سلامت را مدیریت می‌کنند، بسیار کاربردی است؛ در واقع، ۷۸٪ سازمان‌های بهداشتی در سال ۲۰۲۳ با حادثه مرتبط با API مواجه شده‌اند.

علاوه بر این، با نظارت مناسب، رویکرد امنیتی Zero Trust امکان تحلیل مداوم رفتار دستگاه‌ها و کاربران در تعامل با APIها را فراهم می‌کند. هرگونه انحراف از رفتار مورد انتظار می‌تواند تیم‌های امنیتی را آگاه کرده و از بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌ها و سوءاستفاده از API جلوگیری کند.

در کل، این رویکرد لایه‌ای امنیتی، یک روش پیشگیرانه و مقیاس‌پذیر برای حفاظت از APIها در برابر نشت داده‌ها ارائه می‌دهد و به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با رعایت مقررات مختلف، انطباق را نیز حفظ کنند.

راهکارهای پیشرفته برای پیاده‌سازی Zero Trust در امنیت API

اجرای رویکرد Zero Trust برای محافظت از APIها نیازمند استفاده از ابزارها و فناوری‌های خاص است. در ادامه، سه ابزار برتر برای پیاده‌سازی Zero Trust بررسی می‌شوند:

دروازه‌های API (API Gateways)

دروازه‌های API برای سیستم مدیریت API و امنیت آن‌ها ضروری هستند. این ابزارها مسیر واسطه‌ای فراهم می‌کنند که تمام ترافیک API را نظارت، احراز هویت و مجوزدهی می‌کند. دروازه API هر درخواست را با اجرای سیاست‌های کنترل دسترسی اعتبارسنجی می‌کند و تضمین می‌کند که تنها کاربران و دستگاه‌های مجاز به APIها دسترسی داشته باشند.

علاوه بر این، دروازه‌های API می‌توانند با راهکارهای مدیریت هویت و دسترسی (IAM) یکپارچه شده و کنترل دسترسی دقیق اعمال کنند، همانند معماری Zero Trust، امکان نظارت و ثبت رفتار API به صورت لحظه‌ای را فراهم می‌کنند و خطر حملات سایبری را کاهش می‌دهند.

محافظت از برنامه‌های وب و API (WAAP)

WAAP مجموعه‌ای از فناوری‌های امنیتی است که برای محافظت از APIها و برنامه‌های وب در برابر حملات سایبری طراحی شده است. ارائه‌دهندگان WAAP مانند Akamai و Cloudflare امکانات مدیریت API، از جمله نظارت لحظه‌ای و شناسایی تهدید را ارائه می‌دهند تا سازمان‌ها بتوانند در برابر حملات مبتنی بر API محافظت شوند.

این سرویس‌ها مکانیسم‌های احراز هویت و مجوزدهی مانند توکن API و OAuth را ارائه می‌دهند تا درخواست‌ها و پاسخ‌های API اعتبارسنجی شوند و از آسیب‌پذیری‌های رایج جلوگیری شود. همچنین از ویژگی محدودیت نرخ پیشرفته برای کنترل تعداد درخواست‌های API استفاده می‌کنند، که با مدل Zero Trust هماهنگ است و ترافیک API را به طور مؤثر مدیریت می‌کند.

راهکارهای مدیریت هویت و دسترسی (IAM)

مدیریت هویت و دسترسی به سیاست‌ها، فرآیندها و فناوری‌هایی گفته می‌شود که به سازمان‌ها امکان کنترل و مدیریت هویت کاربران، دسترسی‌ها و مجوزهای آن‌ها به برنامه‌ها و سیستم‌ها را می‌دهد. این راهکارها شامل احراز هویت، مجوزدهی، تأمین کاربر و امکانات حسابرسی هستند که برخی از آن‌ها برای رویکرد امنیتی Zero Trust ضروری‌اند.

IAM هر درخواست API را با احراز هویت چندمرحله‌ای (MFA) و مکانیزم‌های مبتنی بر توکن اعتبارسنجی می‌کند و ریسک دسترسی بیش از حد را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، تمام نقاط دسترسی API را ثبت و نظارت می‌کند که دید کامل از APIهای موجود و نحوه دسترسی به آن‌ها ارائه می‌دهد و خطر پراکندگی API را کاهش می‌دهد.

نتیجه‌گیری

امنیت API دیگر یک چالش فنی نیست و به یک ضرورت کسب‌وکاری تبدیل شده است. با اولویت‌بخشی به امنیت و پذیرش رویکرد Zero Trust که هر کاربر و دستگاهی را که به APIها دسترسی دارد، به‌طور صریح اعتبارسنجی می‌کند، می‌توانید دارایی‌ها را محافظت کنید، احتمال نقض داده‌ها را کاهش دهید و در بازار برتری رقابتی خود را حفظ کنید.